♥♥ ســکـــــوت عــــــــشــــــــــــق ♥♥

اشعار و دل نوشته های عاشقانه

نگاهت میکنم

  با صدایی بیگانه میگویم

آیا هنوز هم دوستم داری؟

نگاهت رنگ مهربانی به خود میگیرد

صدایت پر مهر می شود

 میگویی آری

من بی پناه تر از همیشه به آغوش تو پناه می آوردم

قلبم را در دستم می فشارم

با صدایی که بغض را در آغوش دارد

                                  میگویم دوستت دارم

 ابر چشمانم بارانی میشود

دنیایم رنگی از عشق به خود میگیرد

باور میدارم جدایی من از تو

تا ابد محال خواهد بود


+نوشته شده در جمعه 11 آذر 1390برچسب:,ساعت13:41توسط سپیده | |

                                                                  بگذار

                                                     لب هایت را می گویم

                                                      روی چشمانم بگذار

                                                         تا دیگر همیشه

                                                      خواب بوسه هایم را

                                                                   ببینی

             

+نوشته شده در جمعه 11 آذر 1390برچسب:,ساعت13:41توسط سپیده | |

آهنگ دلنشین قلبت را

در فراسوی فاصله ها می شنوم

چشمانم میلرزند

وبارانی می شود نگاهم

به عکست مینگرم

نگاهت را دزدانه می بوسم

و فریاد می زنم

                دوستت دارم عشق من

             

+نوشته شده در جمعه 11 آذر 1390برچسب:,ساعت13:41توسط سپیده | |

درد هایت را بازگو مکن

من از نگاهت همه چیز را فهمیده ام

و در دل می گریم

دوباره جدایی

دوباره گریه های بی صدا

و نامه های بی انتها

کاش چشمانت امروز رنگ دیگری بود

تا باز هم با بوسه

شادابش کنم

کاش امروز روز دیگری بود

و کاش جدایی معنایی نداشت

              

+نوشته شده در جمعه 11 آذر 1390برچسب:,ساعت13:41توسط سپیده | |

 تنها از تو یکی

 در این دنیا هست

وگرنه

    تمام نمونه هایت را

     ویران می کردم

تا باز هم عشق

       یکدانه باشد

                                              

 

+نوشته شده در جمعه 11 آذر 1390برچسب:,ساعت13:41توسط سپیده | |

گفتم خداحافط

اشک را در چشمانت زندانی کردی

لب فروبستی

رفتنم را دیدی

حتی یک بار هم

نگفتی نرو

ولی من برگشتم

تا باز هم دوست بدارمت

تا باور کنم

در عشق غرور جایی ندارد

 تا....

         

+نوشته شده در جمعه 11 آذر 1390برچسب:,ساعت13:41توسط سپیده | |

تورو به خدا بعد من مواظب خودت باش

گریه نکن آروم بگیر به فکر زندگیت باش

غصّم میشه اگه بفهمم داری غصه میخوری

شکایت از کسی نکن اگر چه خیلی دلخوری

دلت نگیره مهربون عاشقتم اینو بدون

دلم گرفته میدونی از هم جدا کردنمنون

دل نگرانتم همش اگه خطا کردم ببخش

بازم منو به خاطر تمام خوبیات ببخش

اصلاً فراموشم کن و فکر کن منو نداشتی

اینجوری خیلی بهتره، بگو منو نخواستی

برو بگو تنهایی رو خیلی زیاد دوستش داری

اگه تو تنها بمونی با کسی کاری نداری

            

+نوشته شده در جمعه 11 آذر 1390برچسب:,ساعت13:41توسط سپیده | |


عجـــــــــایب هشت گانہ اَند...

  آغــــــــوشِ "تـــــــــو"

  هیچ بُعـــــــدی ندارد ..

  واردش کــــــــــہ شوی ،   زمــــــان بی معنــــــــا میشـود...

  بی آنکـہ نفـــــس بکشی روحـــــــــــَت تآزه می شود ..

+نوشته شده در جمعه 11 آذر 1390برچسب:,ساعت13:41توسط سپیده | |

کاش من گل بوته بی رنگ قالی می شدم

میگذشتی بر گلستانم شبی شاید ملول

مینشستی خیره می ماندی به من

غرق در افکار و رویاهای دور

کاش دستی می کشیدی روی گلبرگ دلم

میشنیدی آه بی جان مرا

کاش می دیدی گل بی رنگ قالی اتاق

آرزو دارد بمیرد زیر پات

                      

+نوشته شده در جمعه 11 آذر 1390برچسب:,ساعت13:41توسط سپیده | |

دلم تنهاست

و باز هم خیال آغوش تو را

باور می دارد

آرامش رو حس می کند

بی آنکه بداند

خیالی بیش نیست

و من ادامه میدهم

تا ابد

با خیال تو

عاشقانه ریستن را

+نوشته شده در جمعه 11 آذر 1390برچسب:,ساعت13:41توسط سپیده | |

                                بانگ قدم های تو

 

صدای قدم هایم عبور تنهایی ام را در خیابان ها از یادم می برد و تو را کنارم تجلی می کرد نفس هایم امید با تو بودن را در قلبم زنده نگه می داشت و من همچنان ادامه میدادم نگاهم غبار آلود و بارانی به این می اندیشید که آیا می توان با فاصله ها جنگید  ؟سال ها دلتنگی را حس نکرد و به معجزه عشق ایمان داشت .می گریم نه به خاطر دل خویش نه به خاطر ترانه هایی که هیچگاه نخواهی خواند فقط  از برای تو به خاطر تمام وجودت که ثانیه ثانیه خوبیت را فریاد میزند و من از این خوبی بی انتها چقدر فاصله دارم و  تنها میتوانم به عکست خیره گردم و نجواهای دیوار هایی را بشنوم که تو را از من دور و دور تر می کنند و من در باتلاق نا امیدی دست و پا می زنم چون هنوز هم نمی دانم عاشقم هستی یا نه فقط حس میکنم دل تنگم  دلتنگ نفس هایت دل تنگ بانگ قدم هایت که سکوت بینمان را می شکست  و من برای دوری دانه دانه نفس هایت میگریم  برای تمام لحظاتی که بی حضور تو خواهد گذشت  و من همچنان عاشقت خواهم  ماند....

   

+نوشته شده در چهار شنبه 4 آبان 1390برچسب:,ساعت11:34توسط سپیده | |

من راز نگاهت را                                 از آینه پرسیدم

چشمان نجیبت را                         از دور پرستیدم

باران شدم و چون اشک           بر عشق تو باریدم

من شمع وجودم را                                بر مهر تو بخشیدم

مثل گل نیلوفر                                                   چشم تو بهاری شد

از پیش دلم آرام                                                                  رفتی و نفهمیدم  

مرز دل و چشم تو                            از شهر افق پیداست

من سرخی گلها را                     در خنده ی تو دیدم

 

در شهر اقاقی ها                               تو پاکترین عشقی

من راز شکفتن را                          از باغ دلت چیدم

لبخندی زدی آرام                 بر گونه غمناکم

من با گل لبخندت                              بر حادثه خندیدم

ای کاش دو چشم تو                                         سر فصل افق ها بود

آن وقت تو را هر صبح                                                              از پنجره می دیدم

تو باز نفهمیدی از               عشق چه می گویم

آرام گذشتی و                   من باز نرنجیدم

 

+نوشته شده در چهار شنبه 4 آبان 1390برچسب:,ساعت11:18توسط سپیده | |

ميخوام ب
 

تا حالا بهت نگفتم ولی حالا می خوام بگم  بي تــو میمیرم ..

می خوام بگم تو دنیای منی ..

می خوام بگم با تو بودن چه لذتی داره ..

می خوام بگم دوست دارم فقط به خاطر خودت !!

می خوام بگم شدی مجنون  عشقم …

می خوام بگم هر وقت اراده کنی برات میمیرم !

می خوام بگم که می خوام دلمو فرش زیر پات کنم ..

می خوام بگم اگه یه روز نبینمت چقدر دلم برات تنگ میشه !!

می خوام بگم نبودنت برام پایان زندگيـه !!

می خوام بگم به بلندی قله اورست و پهناوری اقیانوس اطلس دوست دارم …

می خوام بگم یه گوشه چشاتو به همه دنیا نمیدم …

می خوام بگم هیچ وقت طاقت هجرتو ندارم …

می خوام بگم مثل خرابه های بم خرابتم …

می خوام بگم بیشتر از عشق لیلی به مجنون  عاشقتم..

می خوام بگم هر جور که باشی دوست دارم !!

می خوام بگم غم تو رو به شادی دیگران نمیدم !!

می خوام بگم اگه حتی من رو هم دوست نداشته باشی من دوست دارم ..

می خوام بگم مثل نفسی برام اگه نباشی منم نیستم …

می خوام بگم هر شب با خیالت می خوابم !!

می خوام بگم جایگاه همیشگی تو ، قلب منه !!

می خوام بگم حاضرم قشنگترین لحظه هام رو با سخت ترین دقایقت عوض کنم ..

می خوام بگم لحظه ای که تو رو میبینم بهترین لحظه زندگیمه !!

می خوام بگم در حد پرستش دوست دارم ….!

        

+نوشته شده در یک شنبه 1 آبان 1390برچسب:,ساعت11:13توسط سپیده | |

 
بــی احــتـســاب این هــمـه فاصــلـه و شب های بـیـــــداری
تـمام می شود عـمرم،بی آنکـه لــحظه ای مـال من باشـــی
 
دنــیـا را به زانــوی گام های آمـــدنـت مـی کـشـانم اگــــر،
بــه کـوچــکـتـریـن مــعنای بـودن هــــم پـای مـن بـاشــــی

 

چـــه مــی شـــود مــگر،آســـمــان زمـیــن شـو د گـاهــــی
مـن زمـین باشـم،تو قد قطره ای باران آســمـان من باشــی
مـی شـوم هـــزار حـکـایـــت بـــی غـصه بـا خـنـده ی تـــو
مـی خـندم بـه هــزار اگر ،دلیل تبـسمی بر لبان مـن باشــی
ســلام مــــی کـنـــم به هـر واژه کــه از دهـان تـو مـی آیـد!
اگــر بــه کـوتاهـی سـلام یـک آشـنا هـمــ کـلام مـن باشـــی
می تـوان شسـت دریـایی به پاکی یک قـطره اشـک دلتنگی
می شوم هزار دریا اگر با قـطره اشکی دلتنگ مــن باشـی
 
هـــمــه حــســاب لـحـظه هــای مـن بـودن و نـبـودن اســــت
نیست میشوم اگر،به باوربودن یک سایه درکنار مـن باشی
      
 

+نوشته شده در جمعه 29 مهر 1390برچسب:,ساعت11:7توسط سپیده | |

چشم هایم بی هیچ بهانه می خواهند ببارند
دروغ غم انگیز
که سیاهی
تمام وجودم را به بند کشیده است
کجایی؟

بیا بیا
راه را کوتاه کن
از کوچه ها بگذر
و به دیوارها اعتنایی نکن
درها را
پنجره ها را
باز کن
پرده ها را کنار بزن
و شتابان
خودت را به من برسان

و بی هیچ کلامی
از من
هر چه که می خواهی بخواه
تا که من جان نثار تو کنم

+نوشته شده در جمعه 29 مهر 1390برچسب:,ساعت10:53توسط سپیده | |

 

بی تو

 

بي تو اي آينه پيكر ز جهان بيزارم

بي تو ماتم زده ام خسته دلم بيمارم


بي تو تنها ترم از قله غمناك كبود

بي تو خاموش تر از شام سياه تارم


بي تو بي عشق تو اي باغ شكوفان بهشت

شاخ خشكيده بي برگ تهي از بارم


بي تو بي عشق تو دل مرده تر از مردابم

بي تو بي عشق تو سرگشته تر از پرگارم


بي تو بي تابم و بي خوابم و بي آرامم

بي تو بي عشقم و بي بارم و بي غمخوارم


بي تو اي چشمه شادي زغمت لبريزم

بي تو اي خوشه اميد ز خود بيزارم


بي تو بر آب بود زندگي من چو حباب

بي تو بر باد بود هستي حسرتبارم


بي تو اي زنبق خندان بهاران چه كنم

بي تو آخر تو بگو من به كجا رو آرم

 

 

+نوشته شده در پنج شنبه 28 مهر 1390برچسب:,ساعت10:7توسط سپیده | |

 


کویری،کوه و صحرایی
گلی خوشرنگ و زیبایی

کنار چشمه ها گاهی
تو را در آب میبینم

اگر در خواب هم باشم
تو را در خواب میبینم

تو پنهان می شوی گاهی
میان چشم آهوها

تورا احساس باید کرد
میان رنگ ها بو ها

بگو آخر کجا هستی ؟
همین نزدیک یا دوری ؟

دل غمگین من دیگر
ندارد طاقت دوری

+نوشته شده در پنج شنبه 28 مهر 1390برچسب:,ساعت10:4توسط سپیده | |

 

شمردن بلد نیستم

دوست داشتن بلدم

و گاهی شده

یکی را دو بار دوست داشته باشم ؛

دو نفر را یک جا !!

چه کار می شود کرد؟

دوست داشتن بلدم

شمردن بلد نیستم

        

+نوشته شده در سه شنبه 19 مهر 1390برچسب:,ساعت14:13توسط سپیده | |

دلاویزترین شعر جهان

 

« دوستت دارم » را

من دلاویزترین شعر جهان یافته ام

این گل سرخ من است.

دامنی پر کن از این گل که دهی هدیه به خلق

که بری خانه دشمن

که فشانی بر دوست،


راز خوشیختی هرکس به پراکندن اوست!

در دل مردم عالم – به خدا -

نور خواهد پاشید

روح خواهد بخشید.


 

تو هم ای خوب من ! این نکته به تکرار بگو

این دلاویزترین شعر جهان را همه وقت

نه به یکبار و به ده بار، که صد بار بگو

« دوستم داری » را از من بسیار بپرس

دوستت دارم را با من بسیار بگو

                    
 

 

+نوشته شده در شنبه 16 مهر 1390برچسب:,ساعت13:55توسط سپیده | |

تو را دوست دارم

 

تو را دوست دارم
در این
باران

می‌خواستم تو
در انتهای خیابان نشسته باشی
من عبور کنم
سلام کنم
لبخند تو را در باران می‌خواستم
می‌خواهم
تمام لغاتی را که می دانم برای تو
به دریا بریزم
دوباره متولد شوم
دنیا را ببینم
رنگ کاج را ندانم
نامم را فراموش کنم
دوباره در آینه نگاه کنم
ندانم پیراهن دارم
کلمات دیروز را
امروز نگویم
خانه را برای تو آماده کنم
برای تو یک چمدان بخرم
تو معنی سفر را از من بپرسی
لغات تازه را از دریا صید کنم
لغات را شستشو دهم
آنقدر بمیرم
تا زنده شوم…

                         دوستت دارم دلاویزترین

+نوشته شده در شنبه 16 مهر 1390برچسب:,ساعت13:20توسط سپیده | |

ف ر ا م و ش ی

 

 

سرم را در تاریکی گودال ها فرو می برم ، لباس سکوت بر تن می کنم و

 دیگر به تو نمی گویم بمان . کنار می روم تا راه زندگی خود را به تنهایی

طی کنی. می فهمم اما وانمود به نفهمیدن می کنم.حس را در خودم

می کشم.عشق را سرکوب می کنم تا با تنهایی خود خوش باشی.من

با خنجر زدن به روح و جسمم آنچه را که تو می خواستی برایت فراهم

کردم.آسوده باش که به آنچه می خواستی رسیدی.در حالی که حتی

لحظه ای به آنچه من می خواستم فکر هم نکردی.برای اعتراض نیست

که این سخنان را می گویم. بارها گفته ام که قلب من از گدایی کردن

عشق مستغنی ست. برای برهم زدن آرزوهای آرامت هم نمی گویم

تکرار این جملات یرای این است که روز به روز  فراموشت کنم ....

 

+نوشته شده در پنج شنبه 14 مهر 1390برچسب:,ساعت16:1توسط سپیده | |

امیدوار بودم برگردی...

 

مدت ها گذشت ولی من به امید اینکه روزی تو برگردی سر کردم در قلبم را به روزی هر احساس تازه ای بستم فقط به خاطر اینکه تو روزی برگردی و باز هم رویش جوانه عشق را در قلبم ببینم ولی افسوس تو تنها امید زنده بودنم را نیز چون شمعی نیمه جان به سوی خاموشی هدایت میکنی تا مرگم را به چشم ببینی ولی قلب من هنوز هم امیدوار است تو برگردی دوباره ذره ذره وجودمان در پیوندی به نام عشق یکی شود و تو باز هم بگویی دوستت دارم ولی رویا ها به حقیقت نمی پیوندند میترسم از فردا هایی که به انتظار تو خواهد گذشت و گاه پشیمان میشوم از انتظار برای با تو بودن اما فقط برای یک روز هم که شده بگذار باور دارم هنوز دوستم داری و نگه  داری از این عشق اشتباه نبوده است با اینکه می دانم برگشتنت محال است ولی برای هزارمین بار رو به آسمان زندگیم فریاد سر می دهم

                                   دوباره عاشقم باش

 

                  

 

 

+نوشته شده در چهار شنبه 13 مهر 1390برچسب:برگشتنت محال-عاشقم باش-رویای محال-برگشتت محاله-برگرد عشقم-امیدوارم برگردی,ساعت10:15توسط سپیده | |

دلم تنگ است....

 

.

 

.

 

دلم تنگ است
دلم اندازه حجم قفس تنگ است
سکوت از کوچه لبریز است
صدایم خیس و بارانی است
نمی دانم چرا در قلب من پاییز طولانی است


زمان چه دیر می گذرد
و لحظات،حدیث کهنه انتظار را تکرار می کند
من از لحظه لحظه خود خسته ام
من از بیهودگی ها......من از سادگی این همه تزویر
من از شرارت این همه قلب
و بیگانگی این همه صورت خسته ام
من از فاصله این همه دست
و تنهایی این همه دوست خسته ام
من از تکرار این همه روز......این همه شب
این همه حرف......و تکرار این همه درد خسته ام
و من
هنوز در آغاز آوارگی خویش پرسه میزنم
در خیابانهایی که به گرد خورشید می گردند
برای یافتن شانه های دوست مانندی
که بر آن تکیه کنم

    

 

+نوشته شده در دو شنبه 12 مهر 1390برچسب:دل تنگ/دل تنگی/دلم برای کسی تنگ است/دل تنگ تو/دلم برای تو/دیدار تو/دلم تنگ است,ساعت8:21توسط سپیده | |

روزهـای خـوب بـا هـــــم بـودن گذشت

                   همـان روزهـــــــــــــــــــــــــــــــــای پـاییــــزی

کـه بـرایـم خـاطـره انگیـز تـریـــن روزهـا بـود

روزهـایـی کـه بـا چنـد خاطـــره ی

                                   تلــخ و شیـریـــن بـه سـر رسیـــد   

و تنهـا یـادگــــــار از آن روزهـا

یک قلــب شکستــــــــــــــــــه و تنهــاست

روزهـای شیـریـن عـــــاشقـی گذشت

                                        و امروز مـن تنهـای تنهــــایــم

و دلـم هـوای تــــــــــــــــو را کــرده

دلـم تنگـــــــــــ است

                        بـرای آن لحظـه هـای شیـریـن بـا هـم بـودن

دلـم بـرای گـرفتـن دست هــای مهــربـانت

 بـــــوسه هـای عـاشقـانـه

                           و خنـده هـای زیبــایت تنگــــــــــ شده است

کـاش آن روزهـای شیـریـن  تکــرار مـی شـد

کـاش دوبـاره مـی تـوانستـــم

آن صدایــی را کـه شب و روز

                      آرامــــش بخـش ایـن دل تنهـا بـود را بشنـــــوم

تــو رفتـــــــــــی

و تنهـا چنـد خاطــره بـرایـم بـرجـای گذاشتـــی

خاطــره هـایـی کـه هیـــــچ گاه

                      نمـی توانـم فرامــــــــــــــــــــــــــــــــــــوش کنــم

خاطــره هـایـی کـه یـاد آن دلـم را مـی سوزانــــــد

دلــم بـد جـور بـرای تــــــــو تنگ است

چـه عـاشقـانـه دستـانــم را مـی گـرفتـــی

                        و در کنــارم قـــــــــــــــــــــــــــدم مـی زدی

چـه عـاشقـانـه مـرا در آغـــــوش مـی فشــردی

            و مـی گفتــی مـرا دوستــــــــــــــــــ مـی داری

چـه عـاشقـانـه بـــــوسه هـایت دلــم را مـی ربـــود

                       و مـن غـــــرق در رویــاهـا مـی شـــــــــــــــــــــــــدم

دلـم بـرای آن روزهـای پـاییـــزی تنگــــ شده است

تـــــــــو رفتـــی و فــرصت نشـــد

               عـاشقـانـه هـای زرد و نـارنجــی را تقـدیمت کنـــم

فــــــــــرصت نشـد

سـرت را روی زانـوانــم بگــذاری

               و دستــانـم شـانـه ای شـود بـرای نـــــوازش مـوهـایت

فـــــــــــــرصت نشـد

صـورتـم قــرینـه ی صـورت عـاشقـانـه ات را

              در گنـــدم زار طلایــی رنگ رویـــاهـا لمــس کنــــد

فـــــــــــــــرصت نشـد

صـدای خـش خـش بـــرگ هـای پـاییـــزی

               زیــر قـــدم هـای مـا عـاشقـانـه نـــــواختــه شــود

آری تــو رفتـــــــــــی

و اینک سهــم مـن از روزهـــای پـاییـــزی

دلتنگــــــــــــــی هـای گـاه و بیگـاه نـارنجــی

              و کــولـه بـاری از خاطـــرات عـاشقـــانـه ی بـا تـــو بـودن      

در جــاده ی احســاسـی ست

               کـه جــــــاده اش را زرد فـاصــ ـ ــ ـ ــ ـ ــلـه

و احســــاس ش را نـارنجـــی دلتنگـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

              نقـاشـــــی مـی کنــــــــــــم

+نوشته شده در دو شنبه 11 مهر 1390برچسب:,ساعت14:7توسط سپیده | |

خسته ام می فهمید ؟!


خسته از آمدن و رفتن و آواره شدن
خسته از منحنی بودن و
عشق
خسته از حس غریبانه این تنهایی

به خدا خسته ام از اینهمه تکرار سکوت
به خدا خسته ام از اینهمه
لبخند دروغ
به خدا خسته ام از حادثه ی صاعقه بودن در باد
همه ی عمر دروغ گفته ام من به همه
گفته ام
: عاشق پروانه شدم !
واله و مست شدم از ضربان
دل گل !
شمع را می فهمم
!
کذب محض است
دروغ است
دروغ
!

من چه می دانم از احساس پروانه شدن
؟!
من چه می دانم گل
، عشق را می فهمد ؟
یا فقط دلبری اش را بلد است
؟!
من چه می دانم شمع
واپسین لحظه ی مرگ
 حسرت زندگی اش پروانه است ؟
یا هراسان شده از فاجعه نیست شدن
؟!

به خدا من همه را لاف زدم
!

به خدا من همه ی عمر به
عشاق حسادت کردم !
باختم من همه عمر
دلم را به سراب !
باختم من همه عمر
دلم رابه شب مبهم و کابوس پریدن از بام !
باختم من همه عمر
دلم رابه هراس تر یک بوسه به لبهای خزان !

به خدا لاف زدم
من نمی دانم
عشق ، رنگ سرخ است ؟! آبی ست ؟!
یا که مهتاب هر شب
، واقعاً مهتابی ست ؟!
عشق را در طرف کودکی ام
خواب دیدم یکبار
!

خواستم صادق و
عاشق باشم !
خواستم مست شقایق باشم
!
خواستم غرق شوم در شط مهر و وفا

اما حیف
حس من کوچک بود
یا که شاید مغلوب
پیش زیبایی ها
!
به خدا خسته شدم
 می شود قلب مرا عفو کنید ؟
و رهایم بکنید تا تراویدن از پنجره را درک کنم

تا دلم باز شود
؟!

خسته ام درک کنیدمی روم زندگی ام را بکنم
می روم مثل شما،
پی
احساس غریبم تا بازشاید عاشق بشوم
...

 

          

+نوشته شده در یک شنبه 10 مهر 1390برچسب:,ساعت10:20توسط سپیده | |

 

هميشه قصه تكرار آن دوران شيرين است

و ياد روزهاي خوب رفته

حجم قلبم را لبالب از هراسي تلخ مي سازد

و موج يادها بر ساحل درياي احساسم

چه بي رحمانه مي تازد

+نوشته شده در یک شنبه 10 مهر 1390برچسب:,ساعت10:11توسط سپیده | |

 

 

بوسه یعنی عشق من با من بمان

بوسه آغازی برای ما شدن
                              لحظه‏ای با "همسفر" تنها شدن

طعم شیرین عسل از بوسه است
                              پاسخ هر بوسه‏ای یک بوسه است

بهترین هدیه پس از یک انتظار
                              بشنوید از "ماه" فقط یک بوسه است


بوسه یعنی وصل شیرین دو لب
بوسه یعنی خلسه در اعماق شب
بوسه یعنی مستی از مشروب عشق
بوسه یعنی آتش و گرمای تب


بوسه یعنی لذت از دلدادگی
لذت از دیوانگی، لذت ز شب
بوسه یعنی حس طعم خوب عشق
طعم شیرینی به رنگ سادگی
بوسه آغازی برای ما شدن
لحظه‏ای با دلبری تنها شدن


بوسه سرفصل کتاب عاشقی
بوسه رمز وارد دلها شدن
بوسه آتش می‏زند بر جسم و جان
بوسه یعنی عشق من با من بمان
شرم در دلدادگی بی‏معنی است


بوسه بر می‏دارد این شرم از میان
طعم شیرین عسل از بوسه است
پاسخ هر بوسه‏ای یک بوسه است
بهترین هدیه پس از یک انتظار
بشنوید از من فقط یک بوسه است


بوسه را تکرار می‏باید نمود
بوسه یعنی عشق و آواز و سرود
بوسه یعنی وصل جان‏ها از دو لب
بوسه یعنی پر زدن یعنی صعود      

بوسه یعنی شادی و شور و نشاط
بوسه یعنی عشق خالی از گناه
بوسه یعنی قلب تو از آن من
بوسه یعنی تو همیشه مال من

 

+نوشته شده در شنبه 9 مهر 1390برچسب:,ساعت12:41توسط سپیده | |

عشق من با من بمان

 

                                              

وقتی که کلام عشق را آوردی من به تو خندیدم و عشق را ناشناس خواندم ولی تو به من فهماندی که عشق بزرگترین راز زندگیه رازی که اگر آن را بفهمی در گودال عشق خواهی افتاد و دیگر راهی برای بیرون آمدن نداری نمی توانی عشق را فراموش کنی وقتی خود را داخل گودال دیدم که تمام روحم را به تو داده بودم در جسمم چیزی به نام روح وجود نداشت زنده ای بودم ولی هیچ نمی فهمیدم فقط می دانستم چشمانی مرا به دنبال خود می کشد چشمانی که وقتی که به آن خیره می شدم برقی در آن میدیدم که روحی دوباره در بدنم احساس میکردم من عشق را با تو بودن شناختم و در چشمانی که تا به حال ندیدم. من عشق را در لبخند زیبای تو دیدم، که وقتی تو خندیدی زندگی جریان پیدا کرد بمان ای عشق من بمان برای همیشه برای من....!

      

+نوشته شده در شنبه 9 مهر 1390برچسب:,ساعت12:34توسط سپیده | |

عشقم را نه از روی جملات نامه هایم

بلکه از چشمانم بخون!

کلمات عشق با شکوه مرا

حقیر و کوچک می کنند...

برای فهمیدن معنی نگاهم دنبال

کتاب ها نرو...

جوابش را در قلبت خواهی یافت!

+نوشته شده در شنبه 9 مهر 1390برچسب:,ساعت12:20توسط سپیده | |

سکوت من
 
 
 
تنها ، بی همزبان ، خسته و یک سکوت بی پایان
در آغوش تنهایی ، آرام اما از درون نا آرام
میخوانم همراه با سکوت ترانه دلتنگی را…
 
 

میدانم که کسی صدای مرا نمیشنود ، اما چاره نیست باید سکوت این لحظه ها را با فریادی بی صدا شکست .
همدلی نیست اینجا که با دل همنشین شود ، همدردی نیست که با قلبم همدرد شود ، همنفسی نیست که به عشقش نفس بکشم.

سکوت ، سکوتی در اعماق یک قلب بی طاقت ، مثل این دلشکسته که به امید طلوعی دوباره ، امشب را  تا سحر بیدار نشسته .

دیگر صدای تیک تیک  ساعت نیز بیصداست ، زمان همچنان میگذرد اما خیلی کند!

انگار عاشق این لحظه هاست ، با ما نامهربان است ، دوست دارد لحظه های تنهایی را.

خواستم همزبانم دل تنهایم باشد ، انگار که این دل نیز در حسرت روزهای عاشقیست!

و تنها سکوت در فضای دلگیر خانه ، حس میکنم بیشتر از هر زمان بی کسی را .

قطره ای اشک در چشمانم حلقه زد ، بغض گلویم شکست ، و اینبار چند لحظه ای  سکوت با صدای گریه هایم شکست.

اشکهایم تمام شد ، دوباره آرام شدم ، سکوت آمد و دوباره آن لحظه ی تلخ تکرار شد.
   

+نوشته شده در جمعه 8 مهر 1390برچسب:,ساعت16:56توسط سپیده | |

سکوت

 

 

من از یک شکست عاشقانه می آیم

بگذار همه برای این اعتراف تلخ سرزنشم کنند

قیمت وفا شاید گران تر از آن بود که بهانه

دوست داشتنی زندگیم از عهده ی داشتنش برآید

آغوش ترانه ها همچنان از عطر تن او که باید پر باشد

خالی ست

نمی توانم باورش کنم نه رفتنش را و نه ماندنش را

مهم نیست تمام سرزنش ها را می پذیرم

به بهانه تولد حقایق غم انگیزی که درد را به درد می آورد

سکوت می کنم تا به خاک سپردن آخرین خاکسترهای

آرزوی بر باد رفته ام آبرومندانه باشد

گریه می کنم با شکوه مثل اقیانوس

او نمی شنود و نمی داند که ماه و خوشبختی همه

بی ستاره هاست

+نوشته شده در جمعه 8 مهر 1390برچسب:,ساعت16:40توسط سپیده | |

 

زودتر بیا...

من زیر باران ایستاده ام...

و انتظار تو را می کشم...

چتری روی سرم نیست..

می خواهم قدم هایت را،با تعداد قطره های باران شماره کنم...

تو قبل از پایان باران می رسی...

یا باران قبل از آمدن تو به پایان می رسد؟

هر وقت چلچله برایت نغمه ی دلتنگی خواند...

و خواستی دیوار را از میان دیدارهایمان برداری بیا...

من تا آخرین فصل باران منتظرت میمانم.....

 

+نوشته شده در پنج شنبه 7 مهر 1390برچسب:,ساعت18:11توسط سپیده | |

 

باران

 

شیشه ی پنجره را باران شست از دل من اما چه کسی نقش تو را خواهد شست

آسمان سربی رنگ من درون قفس سرد اطاقم دلتنگ

میپرد مرغ نگاهم تا دور

وای باران باران

پر مرغان نگاهم را شست

خواب رویای فراموشی هاست خواب را دریابیم که در آن دولت خاموشی هاست

من شکوفایی گل های امیدم را در رویا ها میبینم و ندایی که به من میگوید گرچه شب تاریک هست دل قوی دار که سحر نزدیک است

در میان من و تو فاصله هاست .............

گاه می اندیشم .... می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری

تو توانایی بخشش داری دست های تو توانایی آن را دارد که مرا زندگانی بخشی

چشم های تو به من آرامش میبخشد و تو چون مصرع شعری زیبا سطر بر جسته ای از زندگی من هستی

دفتر عمر مرا با وجود تو شکوهی دیگر رونقی دیگر هست                  

میتوانی تو به من زندگانی بخشی یا بگیری از من آنچه را میبخشی

گاه می اندیشم خبر مرگ مرا با تو چه کی میگوید ؟؟؟؟؟؟؟؟

آن زمان که خبر مرگ مرا میشنوی !!!!!!!!

روی تو را کاشکی میدیدم ....

شانه بالا زدنت را بی قید و تکان دادن دستت که مهم نیست زیاد

و تکان دادن سر را که عجب عاقبت مرد ؟ افسوس.........

( کاشکی میدیدم)

من به خود میگویم  چه کسی باور کرد جنگل جان مرا آتش عشق تو خاکستر کرد

با من اکنون چه نشستنها خاموشی با تو اکنون چه فراموشی هاست

چه کسی میخواهد من و تو ما نشویم خانه اش ویران باد .........................

+نوشته شده در پنج شنبه 7 مهر 1390برچسب:,ساعت11:49توسط سپیده | |

معلم گفت صرف کن رفتن را...!

نوبت من شد!

معلم گفت صرف كن رفتن را؛
و من شروع كردم...

رفتم؛
رفتی؛
رفت؛
و سكوت سرسخت همه جا را پر کرد...
درد احساس فاصله را رو كرد...
آری رفت و رفت...
و من اكنون تنها مانده ام،
اين جا شادی ام غارت شد،
من شكستم در خود،
سهم من غربت شد،
و من دچارش بودم،
بغض و اشک عادت شد،
خاطرات سبزش روی قلبم حك شد،
و حضورش در من آسمانی تر شد،
اشك من جاری شد،
صرف فعل رفتن بين غم هایم گم شد...

و معلم آرام روی دفترم نوشت:
تلخ ترين فعل در جهان است رفتن...

        

+نوشته شده در چهار شنبه 6 مهر 1390برچسب:,ساعت18:42توسط سپیده | |

نمی دانم

 

نمی دانم کدام طوفان سهمگین مرا از نگریستن به چشمان تو دور می کند نمی دانم چه کسی و کجا عشق مرا از لانه قلبت بیرون می راند و پرنده غم و رسوایی را در وجود من به پرواز در می آورد تنها امید روزگاران من ای امیدی که آینه ام را با تو نقاشی نمودم چگونه تنها رهایم ساختی در این دالان سرد تنهایی، افسوس نمیخورم چون هر گاه قلبم از عشق تو لریز شد سکوت نکردم و گفتم تا چه اندازه دوستت دارم ولی تو تنها سکوت را در جواب من بی تاب جایز دانستی و مرا بی قرار تر از قبل نمودی ولی من آرزو کردم روزی در چشمان خمار بی قرارت دوباره بودن را زمزمه سازم  هر چند محال و دوراز دسترس باشد عشق را زمزمه خواهم کرد هرچند...

             

+نوشته شده در چهار شنبه 6 مهر 1390برچسب:,ساعت11:59توسط سپیده | |

یادم باشد...!


  یادم باشد حرفی نزنم که دلی بلرزد؛ خطی ننویسم که آزار دهد کسی را
  یادم باشد که روز و روزگار خوش است وتنها دل ما دل نیست
 
یادم باشد جواب کینه را با کمتر از مهر و جواب دورنگی را با کمتر از صداقت ندهم
  یادم باشد باید در برابر فریادها سکوت کنم و برای سیاهی ها نور بپاشم
 
یادم باشد از چشمه درس خروش بگیرم و ازآسمان درس پاک زیستن
  یادم باشد سنگ خیلی تنهاست
  یادم باشد با سنگ هم لطیف رفتار کنم؛ مبادا دل تنگش بشکند
  یادم باشد برای درس گرفتن و درس دادن به دنیا آمده ام…
نه برای تکرار اشتباهات  گذشتگان
  یادم باشد زندگی را دوست بدارم
  یادم باشد هرگاه ارزش زندگی از یادم رفت در چشمان حیوان بی زبانی که به سوی  قربانگاه می رود زل بزنم تا به مفهوم بودن پی ببرم
  یادم باشد می توان با گوش سپردن به آواز شبانه ی دوره گردی که از سازش عشق می بارد به اسرار عشق پی برد و زنده شد
  یادم باشد معجزه قاصدک ها را باور داشته باشم
  یادم باشد گره تنهایی و دلتنگی هر کس فقط به دست دل خودش باز می شود
  یادم باشد هیچگاه لرزیدن دلم را پنهان نکنم تا تنها نمانم
  یادم باشد هیچگاه از راستی نترسم ونترسانم
  یادم باشد که زنده ام.....

+نوشته شده در چهار شنبه 6 مهر 1390برچسب:,ساعت11:31توسط سپیده | |

به چه میخندی تو؟

 

به مفهوم غم انگیز جدایی به چه چیز؟

به شکست دل من یابه پیروزی خویش؟

به چه میخندی تو؟

به نگاهم که چه مستانه تورا باور کرد؟

یا به افسونگری چشمانت که مرا سوخت و خاکسترکرد؟

به چه میخندی تو؟

به دل ساده ی من می خندی که دگر تا به ابد نیز به فکر خود نیست؟

              خنده دار است بخند

+نوشته شده در سه شنبه 5 مهر 1390برچسب:,ساعت20:55توسط سپیده | |

تنهایی

 

وقتی که دیگر نبود

 

من به بودنش نیازمند شدم

وقتی که دیگر رفت

من به انتظار آمدنش نشستم

وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد

من او را دوست داشتم

وقتی که او تمام کرد

من شروع شدم...

وقتی او تمام کرد...

من آغاز شدم

وچه سخت است تنها متولد شدن

مثل تنها زندگی کردن...

مثل تنها مردن

 

 

 

+نوشته شده در سه شنبه 5 مهر 1390برچسب:,ساعت10:9توسط سپیده | |

فریادها مرده اند

 

سکوت جاریست

تنهایی حاکم سرزمین بی کسی است

می گویند خدا تنهاست

ما که خدا نیستیم

پس چرا از همه تنهاتریم؟؟؟؟!!!!

    

             

+نوشته شده در سه شنبه 5 مهر 1390برچسب:,ساعت9:57توسط سپیده | |

شاید فراموشت شدم شاید دلت تنگه برام 

شاید بیداری مثله من به فکر اون خاطره ها

شاید تو هم شب که میشه میری به سمت جاده ها

بگو توهم خسته شدی مثل من از فاصله ها

با هر قدم برداشتنت فاصله بینمون نشست

لحظه ای که بستی درو شنیدی  قلب من شکست

یادت بیاد که من کیم؟ همون که می میره برات

همونی که دل نداره برگی بیوفته سر رات

 

نمی تونم دورت کنم لحظه ای از تو رویاهام

تو مثل خالکوبی شدی تو تک تک خاطره هام

از کی داری تو دور میشی ؟ از من که میمیرم برات

از منی که دل ندارم برگی بیوفته سر رات

 

نمی تونم دورت کنم لحظه ای از تو رویاهام

تو مثل خالکوبی شدی تو تک تک خاطره هام

از کی داری تو دور میشی ؟ از من که میمیرم برات

از منی که دل ندارم برگی بیوفته سر رات

 

بگو من از کی بگیرم حتی یه بار سراغتو ؟

دارم حسودی می کنم به آینه ی اتاق تو

کاش جای اون آینه بودم هر روز تورو می دیدمت!!!!

اگر که بالشت بودم هر لحظه می بوسیدمت

 

نمی تونم دورت کنم لحظه ای از تو رویاهام

تو مثل خالکوبی شدی تو تک تک خاطره هام

از کی داری تو دور میشی ؟ از من که میمیرم برات

از منی که دل ندارم برگی بیوفته سر رات

 

نمی تونم دورت کنم لحظه ای از تو رویاهام

تو مثل خالکوبی شدی تو تک تک خاطره هام

از کی داری تو دور میشی ؟ از من که میمیرم برات

از منی که دل ندارم برگی بیوفته سر رات

+نوشته شده در دو شنبه 4 مهر 1390برچسب:شاید فراموشت شدم,ساعت14:29توسط سپیده | |